بررسی سازوکار کانونی زلزله 11 فروردین 1385 درب آستانه سیلاخور

یکی از روش های تعیین سازوکار کانونی زلزله، برگردان خطی تانسور گشتاور در حوزه زمان است که در اینجا برای تعیین سازوکار کانونی زمین لرزة ?? فروردین ???? درب آستانه سیلاخور و دو پیش لرزه و شش پس لرزة آن با بزرگی بیشتر از ? بر پایة مقیاس محلی، استفاده شده است. در این بررسی از داده های شش ایستگاه لرزه نگاری پهن باند پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله (iiees) در فاصلة رومرکزی کمتر از ??? کیلومتر استفاده شده است. سازوکار کانونی به دست آمده برای زمین لرزه اصلی، امتداد لغز راستگرد است. موقعیت مکانی زمین لرزة اصلی و پس لرزه های آن و همچنین سازوکارهای به دست آمده نشان می دهد که گسل زمین لرزه ای دورود مسبب رویداد زمین لرزة درب آستانه سیلاخور بوده است. تنوع سازوکارهای کانونی شش پس لرزه اولاً نشان دهندة تغییرات موضعی در نوع گسلش است، ثانیاً موقعیت مکانی پس لرزة با سازوکار غالب نرمال می تواند حاکی از فعالیت گسل قلعه حاتم باشد. در این پژوهش، زلزلة اصلی مورد بررسی بیشتری قرار گرفت و مرکز گرانی (centroid) آن در صفحة افقی گذرنده از خط قائم در زیر رومرکز محاسبه شد. با به انجام رساندن محاسبات در ? بازة بسامدی کوچک، اثر محدوده بسامدی بر سازوکار کانونی مورد بررسی قرار گرفت و سازوکار بهینه زمین لرزه تعیین شد و طول گسیختگی نیز محاسبه شد. تحلیل عدم قطعیت صورت گرفته، جواب های به دست آمده را تایید می کند.